Vervreemd voel ik me in deze wereld. Als velen zich op een sneltrein lijken te bevinden, dan ben ik veeleer iemand die geregeld halt houd. Ik trek me niet terug uit de wereld, ik neem de wereld mee als ik me terugtrek. Het is of ik me aansluit op een laadpaal, niet om energie te laden, maar om helderheid te krijgen. Het is een kuur in kijken, een dosis aandacht bijtanken, die steeds weer het snelst lijkt uitgeput.
Erik Galle, Alles wat blijft, verandert, Halewijn/Adveniat, p 69